14 Ağustos 2011 Pazar

Doksanlar yo yo yo

Yaşım itibarı ile her akşam mutlaka bir Kemal Sunal filmi izleyerek büyüdüm ben. Doksanlar neresinden bakarsanız bakın fazlasıyla Kemal Sunal demekti çünkü. Bu her Pazar akşamı Star Tv’nin başına geçip annemizden Parlıement Pazar gecesi sinemalarını izlemek için izin alma çabalarımızı yok saymıyor tabi ki de. Çok ağladım o Pazar sinemalarını sonuna kadar izlemek için. İzin aldığım seferlerin hemen hemen hepsi de zaten dayanamayıp uyumamla sona erdi. Olsun ama yine de duş aldıktan sonra katalitik sobanın önünde annemin pestilin içine sardığı cevizleri yerken bir taraftan da Parlıement kuşağını izlemek çok havalıydı benim için. Katalikten evdeki herkesin yanakları al aldı, sobanın dibine oturduğumdan hep bir yerim daha fazla ısınır sürekli yer değiştirmem gerekirdi ama uzaklaşsam da üşürdüm.
Katalitik soba ilgi isteyen şımarık çocuklar gibidir.
Doksanlarda her şey emek gerektirirdi. Saçlarımıza limon sürerdik mesela; en çok saçlarımıza özen gösterirdik. Saçlarımızdaki limon çekirdekleri ile manitacılık oynamak bir yana acele ile sürülmüş limon sonrası yıkanmayan eller de yapış yapış olurdu. Nereye dokunsak elimiz orda kalırdı. Limonlu saçlarımı en çok da kot takımımla tamamlardım. Kot ceket kot gömlek kot pantolon giyerdim ufacıkken. Altına da ışıklı spor ayakkabılarımı ya da yeşil kadife papuçlarımı giydim mi hey yavrum akardım mahalle de. Bir de ailecek gittiğimiz bir Antalya gezisi sırasında alanyadan aldığım kolyem vardı ki offf. Hani ailecek gidilen yazlık geziler vardır ya, babanız yanınızda askılı atleti altında şortu ve terliği ile gezerken annenizin babanıza göre çok daha süslü gezdiği tatiller. Kenan doğulunun o zamanlar taktığı ve Kenan Doğulu’nun adı geçince benim aklıma yüzünden önce gelen  güneş kolyesinin aynısından bulup almıştım. Güneş kolyemi de siyah bir lastik ile taşıyorum boynumda, gümüş çok lüks işti o zaman için.Nasıl takardım görseniz, neredeyse bir gün beden eğitimi dersinde kaybedene kadar hiç çıkarmamıştım.
Küçükken en çok o kolyeme bir de annemin eskiciye verdiği kırmızı bisikletimle ne hikmetse çok severek aldığım turuncu kotuma ağladım ben.
                Ben bu kadar süsleniyordum da kızlar boş mu duruyordu peki. Doksanlarda kızların en çok rağbet ettiği kıyafet topuklarının altından geçen bantlarla tutturdukları her rengi olan taytlardı. Hafif kabarık saçları ve rengarenk taytları olan kız tayfasının en büyük eğlencesi ip atlamak ve evcilik oynamaktı. Bizi hiç sevmezlerdi. Her ne kadar biz de kendimizi miskete topa tasoya vermiş deli gibi gece gündüz bir milleti “ütme” yada bazı yerler de “yutma” olarak söylenen savaşa adamışsak ta yine de aklımızda kızlar hep vardı. Misketler de tasolarda hep onlar içindi zaten. Taşların üstünde oturup bizi izleyen kızlara bisikletlerimizle havalar atma çabalarımızı kesinlikle bir dansa davet perçinlerdi. Şişe çevirme orta oku yıllarımıza denk düşerdi bizim, daha küçükken dansa davet bilirdik.
Kerim Tekin’in cici baba klibindeki gibi beş altı kişi gezen mahallenin gençleri sanardık kendimizi. Oysa henüz en büyüğümüz sekiz yaşındaydı.
Doksanlarda herkesin elinde bir tetris vardı. Gameboy tetris ve sonrasında çıkan sanal hayvan furyası… Kasetli ateriler vardı ki saatlerce kalkmazdık başından. Toplamda dokuz tane oyun olmasına rağmen her oyunun yüz farklı çeşidi olduğundan 999 oyunluk kasetlerimizi aterimize takar sonrasında unuturduk her şeyi. Sokakta top oynayıp terleyince ilk iş meybuz almak için bakkala koşardık. Bakkalda ki tartıda aldığı cipsleri tartan arkadaşım vardı içinde taso olup olmadığını anlamak için. Mahallece psikopattık.
Oynamak için alınan top önce bir yamuk mu değil mi diye döndürülerek havaya atılırdı. Ama asıl keyfi ilk alındığında filesinin içinden çıkardığımız andı. O nasıl bir mutluluktu Allah kahretsin. Dokuz kat pettop olmasına özen gösterirdik hiç olmadı kames de işimizi görürdü.

Burak Kut, Tarkan ve Tayfun arasından kendime bir çocukluk idolu seçmeye zorlandığımdan bu gün Justın’lere, Emınem’lere uyum sağlayamıyorum tam olarak. Ben üçü arasında bir ayrım yapamayıp üçüne de hasta olan bir adamdım. Sonrasında Suat Suna ve Kerim Tekin’i de çok sevdim şimdi doğruya doğru. Ama Tarkan hep bir adım önde oldu benim için. Tarkan’ı diğer tüm popçulardan ayıran şey gözleri ayrık dişleri seksi dansları değil “you are the best you are the yop” derken ki haliydi. Birisi çıkıp seksi seksi “you are the best you are the top” diyordu bizim milletçe aklımız oynuyordu. Doğrusunu diyene kadar en az bir sene uğraşmıştım hatırlıyorum. Aklımı tam verimli kullanamadığım zamanlardı. “You are the best you are the top” ı doğru söylemek bir yana daha bir çok şeyin doğrusunu aklımda uzun süre tutamıyor unutup tekrar başa dönüyordum.Zeki Metin ikilisini çok sevmeme rağmen ikisini hep karıştırıyordum. Zeki aslında Metin olmalı Metin’de Zeki olmalıydı gibi geliyordu bana. İsimleri nüfus müdürlüğünde karışmıştı sanki ikisinin de. . Herkesten farklı Barış Manço’yu hiç sevmiyordum mesela. Hatta nefret ediyordum. Öldüğü zaman bir sürü insan ağlamıştı ama ben zerre üzülmemiştim. İki Temmuz doksan üçte çok ağlamıştım ama ne olduğunu bilmeme rağmen. Ev ahalisi olarak çok üzülmüştük. Benim ki o kadar sürmemişti ama. Anneannemin deyimiyle topa gitmiştim ve unutmuştum yanan insanları. Çocuk olmak öyle bir şeydi birazda, mutluluk her zaman ağır basıyordu mutsuzluğa.
                Son olarak bir de cıne 5 gerçeği vardı ki baştaki tezimi doğrular nitelikte.
                Doksanlarda her şey emek istiyordu. 
                İki tane meme iki tane göt görmek için Cıne 5'in şifresini çözme çabalarımız bir neslin yaratıcılığını geliştirmişti desem doğrudur.. Susam Sokağı dönemini power rangers ile kapatan bizler  o dönemide erotik filmler oynatan Cıne 5 il sonlandırmıştık. Fakat Cıne 5 hemen hemen her elli evin birinde olduğundan genele hepimizin evinde bu kanal ilk on saniyeden sonra şifreye girerdi.Abilerimizden duyduğumuz tekniklerle şifreyi ne kadar çözmeye çalışsak ta olmuyordu. Buzlu camlardan tutun da aynanın üzerine traş köpüğü sıkmaya kadar bir sürü yöntem deniyorduk. Televizyonun önüne cam koyarak şifereyi çözeceğimize öyle bir inanmıştık ki anlatamam. Amacımız am göt ve meme görmekti. Şimdi o kadar kolay ki bu. internet hemen bir tık ile her şeyi veriyor bize ama dedim ya doksanlar emek isterdi. Nasıl ki facebook msn gibi sanal ortamı anında kerhaneye çevirebilecek güce sahip sosyal ağlar şu an her şeyi kolaylaştırıyorsa mırc da doksanlarda her şeyi bir o kadar zorlaştırıyordu.

               Sonuç olarak biz doksanlarda mücadele etmeyi öğrendik farkında olmadan. Bir de yıldızlar da kayar 'ı Kıraç tan  değil de Ferdiden sevdik. 
              O da başka.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder