Didem Madak
İlkyaz işte bak,
Sen bunu bekliyordun.
Bunu bekliyorduk bir zamanlar.Biz.
En çok o zaman beraberdik
Ben sana bir ekmek bölüyordum
En güzel kahvaltıları bölüşüyorduk.
Çekirdek kabukları bana, içleri hep sana.
Hep dikkat ediyordum herşeyin sevdiğin gibi olmasına
Bak ilk yaz geldi. Sen bunu bekliyordun.
Bir zamanlar bunu bekliyorduk.
İlkyazı yaşa istiyorum
Yan yana olamasak da.
İsteseydin böyle olmazdı
İsteseydin öyle olurdu ama.
Sizin dünyanız çok dört duvar.
Bak benim şişmiş gözlerim hep bundan işte.
Hep bundan ilkyazları pas geçişim
Yeterince sevemeyişim bir şarkıyı
Bu evleri boşverişim,
Bu kadınları, saçı peruk adamları
Bu böyle güzel olan saksıdaki begonyaları
Geçiver şu arabaları, köşedeki bisikletleri
Denizi boşver, ağacı, bir kaç arkadaşı
Sigarayı çoğalt diyorum kendime sonra,
Olabildiğince çoğalt
Yakışıyor sana
Teker teker gelir iyi insanlar
Ve bir anda giderler.
Ağustos böceklerinin seslerini işitiyorum.
Elli yaşlarında iştahsız bir orospu
Uzamış tırnakları ile mermere adını yazıyor.
Bu sesi hep biliyorum.
Yürüdüğüm yolların ilk sapağında
Çokca ağaç, sıkışık toprak,
Allah kahretsin kahverengi hiç bir şey yok.
Ve belki bir daha hiç olmayacak.
Şimdi yorgun çiçekler gömüyorum topraklara
Sen başka bir ağaç sevdin.
Gölgem yetmez sana
Beni kan tutuyor
Şu bileklerimi bir zahmet siz kesermisiniz?
Hem benim adımda bir "a" var sadece.
Sizinkinde iki.
Oysa ben size elimi bırakın demedim ki hiç.
"Şiir icabı bunlar gerçek hayatta olmuyor."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder