11 Haziran 2011 Cumartesi

Şairim nede olsa;trajedi bana aittir.

                                                               otuz iki kurşun alan bir şarjör gibi ağzın
                                                               sen gülünce nereye kaçayım bilmiyorum


kötülere karşı senin yanında mevzi alıyorum
saflar sıkışıyor yağmur haddinden fazla sağanak
ve ben
nefsime açtığım her savaşı sende kaybediyorum
şairim nede olsa
trajedi bana aittir
kekeme ajanın bile dilini çözer bir makine
her cinayete bir makine elbet şahittir.
freuddan başlayıp sokratese kadar kim düşünmüşse
hepsinin beyni için bir kurşun ayırdım.
en sertinden hemde 500 S&W Magnum
ki saçların zor kullanmadan hiç çözülmez sanırdım .
pat diye çözüldü oysa ki
ah ne şapşalmışım

hal bu ya
ben aynı ellerle bir silah tutarsam bir gün
atlar ölür, göller sığ, denizler fokur fokur
hakkaniyeti olmayanın sözü geçmez bu sofrada
ve merhametini esirger kullarından her ne hikmetse
ilk seni vururum sol göğsünden tan vaktinde
ki ölümünden kimi sorumlu tutacağımı bileyim
saçmala deme sevgilim
saçma da olsa bu tek dileğim

tarih ne kadar tekerrürden de olsa
aşk tereddütten ibarettir ama
uslanmaz bir savaşçı gibi her yeni gün yeni bir intikam
ıssırsam dudaklarını ağzıma akar iltihap
her gece yanına uzanıp uyumak
aklımı zorlayan en tesirli imtihan
bundan dolayı anlıyorum bazen seni
padişahlarıda anlıyorum, filozofları da
keza peygamberleri de öyle
ama anlamıyorum yine de
göğüsünün iki yakasında çıldırtıcı simetrisi ile konuşlanmş
papatya gibi açan memelerini

gemiler sularını şaşırıyorlar sonra
pusulaların hepsi kabeyi gösteriyordur
bir kıyamet alameti gibi gülüyorsun
dört kitabın birinde eminim bundan bahsediyordur

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder